Ons lichaam is een wijs instrument, dat we ook als zodanig kunnen gebruiken, mits we ons er bewust van zijn. Maar, hoe bewust zijn we ons meestal van ons lichaam?
Sinds Descartes “Ik denk, dus ik ben” heeft geïntroduceerd, lijkt de nadruk voornamelijk te liggen op onze gedachten, onze ratio en ons intellect. En, mijns inziens, is dat de oorzaak geweest van veel van onze hedendaagse (psychische) problemen. We hechten véél te veel waarde aan dat denken, en het voelen is naar de achtergrond verdwenen. Gelukkig heeft Damásio (en ondertussen ook vele andere wetenschappers) in zijn boek “Ik voel, dus ik ben” de fout van Descartes (waar hij eerder al een boek over publiceerde) rechtgezet, en ons duidelijk laten zien dat er meer gebeurt in ons brein dan alleen ‘het denken’.
Volgens Damásio is het bewustzijn een toestand waarin men kennis heeft van het eigen bestaan en dat van de omgeving. Het is een exclusieve kijk, of perspectief op het eigen organisme, dat niet toegankelijk is voor anderen. Alleen wij zelf hebben toegang tot ons bewustzijn.
En het helpt je enorm om je bewust te zijn van je lichaam, of om dat bewustzijn te vergroten. Want het is geen eenrichtingsverkeer. Onze hersenen sturen niet alleen signalen naar ons lichaam om het te laten werken en bewegen, maar omgekeerd stuurt ons lichaam ook informatie terug. Er is een voortdurende stroom van communicatie, tussen lichaam en geest, beide kanten op. Anders zouden we dit nooit kunnen doen:
Ik wens iedereen een fijn weekend, en ik hoop jullie maandag weer te mogen verwelkomen en te inspireren met een Mindfulness Momentje.
Nancy Meesters.
